Ιδρύθηκε το 1896. Πρώτος μαέστρος της (από διηγήσεις των παλιών) ήταν ο Ιταλός Μπιφέρνο κι αμέσως μετά, ανέλαβε ο Γιοχάλας (ως το 1906/7).
Tον διαδέχτηκε τον Απρίλιο του 1909 ο Ιταλός Αττίλιο Ρουτζέρο Καμπανίλε. Στη συνέχεια, ανέλαβε ο Ελληνοϊταλός Σεραφείμ Τούλιο (ως το τέλος του 1919).
Στις αρχές του 1920 επανέκαμψε ο Καμπανίλε και οδήγησε τη Φιλαρμονική στο ύψος των Φιλαρμονικών της Κέρκυρας, της Θεσ/νίκης και της Φρουράς Αθηνών. Παρέμεινε ως το 1935 (οπότε πέθανε και τάφηκε στην Τρίπολη).
Στο διάστημα 1920-1935, τον πλαισίωναν οι μουσικοί: Γιώργος Σπυρογιαννόπουλος (Κορνέτα), Μενέλαος Σαμπράκος (Ευφώνιο), Γιάννης Μορφονιός (Κλαρίνο), Παρασκευάς Φράγκος (Τενόρο), Νικόλαος Μανδρώνης (Φλικόρνο), Μιχάλης Βαρβέρης (Κορνατίνο), Χρήστος Παπαγιαννόπουλος (Κρουστά), Νίκος Καρακάσης και Γιώργος Ρέγιερ (Μπάσο), Γ. Παγκράτης (Κόρνο), Τούτουνας και Μωραΐτης (Χάλκινα) και οι νεότεροι: Χάρης Ευταξιόπουλος, Βασίλης Βαρβέρης, Νιόνιος Τσιώλης και Ηλίας Λιακόπουλος (Κλαρίνα). Επίσης έπαιζαν ο Φίλιππος Σαλαπάτας, ο Σπύρος Θεοχάρης, κ.ά.
Η μεγάλη μορφή της εποχής αυτής, ήταν ο ακούραστος έφορος Ηλίας Πετρόπουλος. Υπήρξε ο εμπνευστής, ο άνθρωπος που κινούσε όλα τα νήματα, ο μεγάλος εργάτης της Μουσικής. Αυτός δημιούργησε με μεράκι την χρυσή αυτή περίοδο για τη Φιλαρμονική.
Μετά τον θάνατο του Καμπανίλε (και ως τον Πόλεμο) ακολούθησε ο Σπ. Μπέλικ και ο Γ.Αν. Ρομπoτής (από τον Ιούλιο του 1935) με βοηθούς οργάνων τον Νίκο Καρακάση και τον Χάρη Ευταξιόπουλο. Ο Ρομποτής έδωσε με τη Φιλαρμονική πανηγυρική συναυλία στην Επίδαυρο και ίδρυσε 2η Μπάντα και Σχολές ανώτερων θεωρητικών, πιάνου και βιολιού (με σκοπό τη λειτουργία επίσημου Ωδείου, κάτι που έγινε πραγματικότητα τον Μάιο του 1936). Όμως το 1937 απεχώρησε, χολωμένος επειδή δεν τον παρουσίασαν στον βασιλιά Γεώργιο (όταν εκείνος επιθεώρησε τη Φιλαρμονική).
Τον διαδέχτηκε ο Ανδρέας Μπέλικ (βλ. Σπ. Μπέλικ). Τη Φιλαρμονική σ αυτήν την περίοδο πλαισίωναν οι παλιοί μουσικοί (που αναφέρθηκαν) μαζί με τους Αλέκο Ζαχαρόπουλο, Θεόδωρο Κωστόπουλο, κ.ά. Στην περίοδο του Πολέμου, η Φιλαρμονική δεν λειτουργούσε. Ορισμένοι μουσικοί συγκεντρώνονταν σποραδικά (επί δημαρχίας Γ. Μουτζουρόπουλου) και εκτελούσαν ορισμένες υπηρεσίες, από μεράκι.
Το 1947 ιδρύθηκε νέα Φιλαρμονική με καινούργιους μαθητευόμενους και με 1ο μεταπολεμικό μαέστρο τον Σπύρο Κοσμά, άρχισαν τα μαθήματα των νεοφώτιστων. Ο Κοσμάς έμεινε ένα χρόνο και στη συνέχεια ανέλαβε ο Σπύρος Μεταξάς (με βοηθό τον Νίκο Καρακάση και επιστάτη τον Γιώργο Σπυρογιαννόπουλο). Η πρώτη εμφάνιση της νεοσύστατης, μεταπολεμικής Φιλαρμονικής έγινε τη Μ. Παρασκευή του 1948, στον Επιτάφιο των Αγίων Ταξιαρχών και η 2η μεγάλη εμφάνιση έγινε την 25η Μαρτίου 1949. Ορισμένα από τα μεταπολεμικά στελέχη της Φιλαρμονικής: Σούλης Λούτος, Θεόδωρος Σταθόπουλος (κατόπιν χειρούργος), Χρήστος Σταθόπουλος (κατόπιν δικηγόρος), Σωτήριος Ανδρινόπουλος (κατόπιν εφημέριος Αγίου Βασιλείου), Δημήτριος Μανδηλάρτης (κατόπιν οδοντίατρος), Σωτήριος Τσούκας (κατόπιν στρατιωτικός γιατρός), Παναγιώτης και Γιάννης Διαμαντάκος, Παναγιώτης και Γιώργος Μιχαλόπουλος, Θόδωρος Λαρέζος (από τους κορυφαίους μαέστρους της γενιάς εκείνης), Νότης Πράπας (στρατιωτικός μουσικός και κατόπιν μαέστρος), Ηλίας Μπόγρης (απόστρατος χωροφύλακας και κατόπιν μαέστρος), Σταύρος Τσιώλης (γιος του παλιού μουσικού Νιόνιου Τσιώλη), Παναγιώτης Φιλίππου (κατόπιν, στη Μουσική του Δήμου Αθηναίων), Κων/νος Τσαμπάσης, (οδοντοτεχνίτης), Βασίλειος Μητσόπουλος, Βαγγέλης Πανταζής, Παναγιώτης Βαλτετσιώτης, Ανδρέας Ανδρουτσόπουλος, Μάρκος Μανδρώνης, Τέλης Κωτσομητόπουλος, Γιώργος Χαραλάς, Χάρης Ψίχας, Γιάννης Καρούντζος κ.ά. Tη Φιλαρμονική Εταιρεία συντηρούσαν συνδρομές φίλων της και δωρεές πλουσίων της ημεδαπής και αλλοδαπής.
Το 1952-53, η Φιλαρμονική Εταιρεία έγινε Δημοτική Μουσική. Ανέλαβε και πάλι ο Γ. Ρομποτής, όμως μετά από λίγο διάστημα απεχώρησε. Έτσι ως πρώτος μαέστρος της Δημοτικής Μουσικής λογίζεται ο Ν. Αρβανιτάκης, ο οποίος, εκτός από καλός μαέστρος, ήταν και σπουδαίος δάσκαλος για εκμάθηση μουσικών οργάνων και παραγωγή φυτωρίου, με βοηθούς τους Νικόλαο Καρακάση και Χάρη Ευταξιόπουλο. Τη Δημοτική Μουσική απάρτιζαν ορισμένοι προπολεμικοί μουσικοί, με τα εναπομείνοντα παιδιά της μεταπολεμικής εποχής. Παλιοί και νέοι μουσικοί συναποτέλεσαν μια Φιλαρμονική υψηλής απόδοσης. Στη συνέχεια, πλαισίωσαν τη Δημοτική Μουσική και άλλα νέοι μουσικοί, όπως: ο Αν. Πίσχος (ο σημερινός μαέστρος της), ο Νώτης Διαμαντάκος, κ.ά.
Το 1957 ανέλαβε ως δ/ντής ο επιθεωρητής Στρατιωτικών Μουσικών Ε.Α. Ελ. Μαυρομμάτης. Πειθαρχημένος ως στρατιωτικός και έξοχος αρχιμουσικός, αναβάθμισε την ποιότητα της Μπάντας, με κορνετίστα και σολίστα τον Ιώαννη Καποδίστρια. Μετά την «4ετία Μαυρομμάτη», ανέλαβε ο Απόστολος Μόσχος (που παρέμεινε επί 3ετία). Τον διαδέχθηκε ο αρχιμουσικός του Ναυτικού ΕΑ Σπύρος Αργαλιάς, μαέστρος με μεγάλο ταλέντο. Διηύθυνε επί 3 και πλέον χρόνια και πραγματοποίησε εμφανίσεις και συναυλίες εξαιρετικής ποιότητας. Τον διαδέχτηκε ο Τριπολιτσιώτης μαέστρος Νικόλαος Καρακάσης (που παρέμεινε "στο τιμόνι" πάνω από 10 χρόνια). Όταν εκείνος πέρασε στην αιωνιότητα, την Μπάντα ανέλαβε (1980) ο αρχιμουσικός Αν. Πίσχος και τη διευθύνει ως το 2009.
Σήμερα μαέστρος είναι ο Σωτήριος Κωστούρος με αναπληρωτή τον Κυριάκο Μαρκόγιαννη καθηγητές μουσικής. Οι πρόβες των μουσικών Σωμάτων γίνονται στο ισόγειο του "Ματζούνιου"
